[Cut] [月赐]Enamoured#นักฆ่าของมาเฟีย 2

“งั้นก็แสดงให้ฉันเห็นซะสิ เอาล่ะทีนี้ใช้ปากให้ฉันซะ”ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มมากไป หรือความเย่อหยิ่ง ความทะนงตน อยากเอาชนะถึงทำให้เยว่ซือสั่งออกไปแบบนั้น เป่ยเปียนลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินไปตรงหน้าเจ้านายที่เขาภักดี ก้มลงคุกเข่าระหว่างขาของเยว่ซือ คนบนเก้าอิงนั่งพิงเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์รอดูกว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรต่อไป เป่ยเปียนใช้มือปลดกระดุมกางเกงเขาแล้วรูดซิบลง จรดริมฝีปากลงไปที่ท่อนเนื้อร้อนผ่านกางเกงชั้นบางดูดดึงขบเม้มเบาๆก่อนจะค่อยๆดึงชั้นในบางลงมาให้เห็นกลางกาย

ก้มหัวลงต่ำแตะปลายลิ้นลง ลิ้นอุ่นชื้นค่อยๆ ดูดส่วนหัวเบาๆ สลับกับขบเม้มไปทั่วลำท่อนแกร่ง ใช้ลิ้นลากเลียตั้งแต่สุดโคนขึ้นมาช้าๆ ก่อนจะครอบปากลงไปขยับปากรูดขึ้นลง พยายามปรนเปรอให้อีกฝ่ายพอใจมากที่สุด ใช้มือรูดรั้งในส่วนที่ปากเขาไม่สามารถครอบคลุมมันได้ เยว่ซือเชิดหน้าขึ้นส่งเสียงครางในลำคอเบาๆ เหงื่อผุดขึ้นบนใบหน้า เครื่องปรับอากาศไม่สามารถช่วยลดความร้อนรุ่มที่เกิดขึ้นจากแรงอารมณ์ได้

“ฮึ่มมมม”เสียงครางแผ่วบ่งบอกถึงความพอใจของเจ้านาย เป่ยเปียนขยับริมฝีปากให้เร็วขึ้นเพื่อเร่งอารมณ์เยว่ซือให้ได้ถึงฝั่งฝัน เร่งจังหวะสักพักน้ำรักสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยออกมา เป่ยเปียนกลืนกินเข้าไปทั้งหมดลิ้นอุ่นตวัดเลียคราบน้ำที่เกาะไปทั่วแก่นกลางกาย จูบซับไปทั่วลำท่อน เขาข่มอารมณ์ที่เกิดขึ้นแต่ไม่นานนักสติก็ขาดผึ่งเพราะเสียงครางหวานหูที่น่าฟัง เขากระชากกางเกงเจ้านายออกจับถอดทิ้งอย่างไม่ไยดี ด้วยความที่สูงกว่าและร่างกายใหญ่กว่ายกตัวเยว่ซือลอยหวือขึ้นบนบ่าเดินไปยังเตียงแล้วโยนเจ้านายที่รักลงบนที่นอนแสนนุ่มนิ่ม

“อ้ะ..นายจะทำอะไร”

“ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว”ก้าวขาขึ้นไปบนเตียงคล่อมทับร่างคนที่ตัวเล็กกว่า กระซิบเสียงแหบพร่าที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกซาบซ่านไปทั่วร่างกาย แต่มีเหรอที่คนอย่างสวีเยว่ซือจะยอมให้อีกฝ่ายอยู่ข้างบน เขาใช้เรี่ยวแรงที่มีผลักคนร่างหนากว่าออก เป่ยเปียนรำคาญมือที่พยายามดันเขา ใช้ร่างกายที่ได้เปรียบกว่ากดทับขาของเยว่ซือเพื่อไม่ให้ใช้ขาถีบเขาออกได้ มือข้างหนึ่งรวบมือทั้งสองข้างของเยว่ซือชูขึ้นเหนือหัวกดข้อมืออีกฝ่ายไว้ไม่ให้ทำร้ายร่างกายเขา มืออีกข้างที่ว่างปลดเข็มขัดตัวเองแล้วนำขึ้นมามัดมือของเยว่ซือ

“นายตายแน่เป่ยเปียน อย่ามาเหิมเกริมใส่ฉันนะ!”เยว่ซือตะคอกเสียงดัง แต่เป่ยเปียนไม่สนใจก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาว กลิ่นน้ำหอมหรูราคาแพงช่วยเร้าอารมณ์ให้จิตใจเตลิดมากขึ้น ผละออกจากซอกคอมีเป้าหมายใหม่คือริมฝีปากเรียวแดงเขาทาบทับไปด้วยริมฝีปากของตัวเองใช้ฟันขบกัดจนเยว่ซือรู้สึกเจ็บแสบไปทั่วริมฝีปาก เป่ยเปียนเบียดปากลงไปใส่คนที่กำลังจะพยศเขา จะสะบัดหน้าหนีก็ไม่ได้ไอ้เวรนี่ล็อกคางเขาให้มารับจูบอันแสนป่าเถื่อน

จะอ้าปากด่าคนตัวสูง ก็ถูกลิ้นร้อนชื้นแทรกแซงเข้ามาภายในปาก กวาดต้อนไปทั่วดูดดึงลิ้นของเขาอย่างชำนาญ เป่ยเปียนปล่อยปากเจ้านายให้เป็นอิสระน้ำสีใสไหลย้อยตามมุมปาก เขาก้มจูบซับเพื่อเช็ดออกให้ เยว่ซือออกแรงดิ้นมากว่าเดิมเมื่อมือหนาคว้าหมับเข้าที่แก่นกายรูดรั้งขึ้นลงตามจังหวะ ปากหยักกดจูบลงที่หูกระซิบบอกรักด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ลิ้นอุ่นชอนไชไปทั่วใบหูปลุกอารมณ์ดิบเถื่อนขึ้นมา ขบเม้มที่ใบหูก่อนจะกัดลงไป

“อื้อออ...ไอสัสหยุดเดี๋ยวนี้”

“คุณอยากจะให้ผมหยุดจริงๆเหรอ”มือข้างหนึ่งยังกดข้อมืออีกฝ่ายไว้เหนือหัว มืออีกข้างละจากกลางกายปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเยว่ซือจนเห็นร่างกายทั้งหมด แผ่นอกราบเรียบปรากฏแก่สายตา ยอดอกสีสวยชูชันขึ้นตามแรงอารมณ์ที่มากขึ้น มือร้อนลูบไล้ไปทั่วบนแผ่นอกเรียบเนียนลามไปถึงหน้าท้องที่มีซิกแพคเรียงสวยอยู่ ร่างกายของเยว่ซือร้อนจนแทบระเบิดเมื่อปากร้อนดูดเข้าที่ยอดอกสลับขบเม้มจนเกิดเสียงที่น่าอายขึ้นมาให้ได้ยิน ยอดอกอีกข้างถูกมือหนาร้อนลูบเบาๆ

เคล้นคลึงเล่นพยายามฉุดรั้งเยว่ซือให้เข้าไปอยู่ในห้วงอารมณ์จนห้ามไว้ไม่อยู่ ลอยคว้างไปกับอารมณ์วาบหวามที่เป่ยเปียนมอบให้ แผ่นอกแบนแอ่นโค้งขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ ใบหน้าหวานสะบัดแรงๆ เพื่อห้ามอารมณ์พลุ่งพล่าน ปล่อยมือจากยอดอกส่งมือไปรูดรั้งท่อนเนื้ออีกครั้งมันขยายสู้มือเขา น้ำสีขาวขุ่นปริ่มออกมาจากส่วนปลายเร่งจังหวะให้เยว่ซือปลดปล่อยออกมาในรอบที่สองของวัน เป่ยเปียนใช้ของเหลวจากตัวเขาเองปาดป้ายไปที่ช่องทางปิดสนิท สายตาแข็งกร้าวจ้อมเขม็งคนที่กำลังรังแกเขาด้วยร่างกาย ปลายนิ้วหนึ่งผลุบหายเข้ามา ความคับแน่นส่งผลให้เป่ยเปียนขยับนิ้วไม่ได้

“อย่าเกร็งนะครับ”

“นายหยุดสิ่งที่กำลังจะทำเดี๋ยวนี้เลยเป่ย”เป่ยเปียนไม่ตอบอะไรแต่ฝืนดันนิ้วขึ้นมาจนสุด เยว่ซือสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวด เป่ยเปียนหมุนควงนิ้วให้ร่างกายของเยว่ซือได้ปรับสภาพ ดึงนิ้วออกมาก่อนจะดันกลับเข้าไปใหม่ ทำอยู่อย่างนี้จนช่องทางเริ่มขยับขยายจึงเพิ่มนิ้วเป็นสองขยับเข้าออก เยว่ซือกัดปากแน่นจนเลือดซิบหยาดน้ำตาไหลออกมาที่หางตา อีกฝ่ายมองเขานิ่งๆก่อนจะจูบซับน้ำตาให้ เบียดปากลงมาที่ริมฝีปาก ดูดดึงจนบวมเจ่อพวงแก้มขาวของเยว่ซือบัดนี้ถูกแต่งแต้มไปด้วยสีชมพู มอบจูบแสนหวานให้ร่างเล็กกว่าได้เคลิบเคลิ้มไปในห้วงอารมณ์ ก่อนจะเพิ่มนิ้วเข้าเป็นสาม

“อ๊ะ..”เสียงครางหวานหูดังขึ้นเบาๆเนื่องจากนิ้วเรียวยาวกระทุ้งโดนจุดกระสัน เยว่ซือเหงื่อไหลชุ่มทั่วตัวเรี่ยวแรงหายไปหมด หมดแรงที่จะต่อต้าน เป่ยเปียนปลอบประโลมบดคลึงริมฝีปากให้คนใต้ร่างนั้นผ่อนคลาย กลางกายของเขาปวดหนึบไปหมดจนแทบจะทนไม่ไหว ดึงกางเกงตัวเองออกพร้อมชั้นในสีขาวโยนทิ้งไปไว้ข้างเตียง

“ผมขอนะครับ”เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหู เยว่ซือส่ายหน้าแต่เขาทนไม่ไหวแล้วเขาอยากครอบครองร่างตรงหน้าให้เป็นของตนเอง ถอนนิ้วออกมาก่อนบางสิ่งบางอย่างที่ใหญ่โตกว่าจะสอดแทรกเข้ามา เพียงแค่ส่วนหัวร่างกายก็เจ็บแปลบขึ้นมาเหมือนถูกฉีกกระชากออกเป็นเสี่ยงๆ แม้จะถูกขยับขยายช่องทางแล้วแต่ครั้งแรกของเยว่ซือมันก็ย่อมจะเจ็บเป็นธรรมดา

ร่างกายของเยว่ซือหดเกร็งจนตัวตนเป่ยเปียนเข้าไปไม่ได้ เป่ยเปียนจูบเข้าที่ขมับเพื่อปลอบประโลมร่างที่สั่นเทา ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาที่ร่วงผล็อย จมูกกดลงที่แก้มนิ่มสูดดมกลิ่นหอมหวานให้เต็มปอด มือของเยว่ซือที่ถูกมัดพยายามดันมืออีกฝ่ายที่กดข้อมือเขาไว้กับเตียง นิ้วเรียวยาวใช้เล็บจิกลงบนฝ่ามือตัวเองเพื่อระบายความเจ็บที่มาจากช่องทางด้านหลัง

ถ้าเขาหลุดไปได้ลู่เป่ยเปียนจะต้องชดใช้สิ่งที่ทำลงไป เป่ยเปียนขบกรามระงับอารมณ์ที่คลุกกรุ่น เพราะเจ้านายเขาไม่เคยเขาจึงต้องพยายามอ่อนโยนให้ได้มากที่สุด ฝืนดันแก่นกายเข้าไปเบาๆ จนสุดทาง แช่ค้างไว้ให้อีกฝ่ายได้ปรับตัว เมื่อดูท่าว่าเยว่ซือจะปรับสภาพได้แล้วจึงเริ่มต้นขยับ เยว่ซือโมโหตัวเองที่ร่างกายไม่มีแรงเลยสักนิดเป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟียแท้ๆ แต่พออยู่ใต้ร่างลู่เป่ยเปียนเขากลับทำอะไรไม่ได้

“คุณสวยไปหมด”คนพูดน้อยเอ่ยปากชม แรงอารมณ์เพิ่มขึ้นสูงขึ้นจนลืมไปว่าต้องการถนอมร่างกายคนตรงหน้า เมื่อความต้องการครอบงำจิตใต้สำนึกสั่งให้เขากระทำคนตรงหน้าแรงๆ กระแทกสะโพกเข้าออกถี่ยิบ จนเยว่ซือหวีดร้องเสียงดัง

“ฉันจะฆ่านายไอ้เวร” กัดฟันพูดด้วยโทสะ ส่งสายตาเย็นยะเยือกไปให้แต่เป่ยเปียนไม่ได้กลัวเลยสักนิด เอาแล้วเจ้าแมวน้อยของเขาเริ่มขู่แล้ว ถ้าเขาปล่อยมือที่ถูกมัดคงจะถูกข่วนจนเลือดซิบ ดูนี่สิตอนนี้ก็พองขนกางเล็บขู่เขาให้กลัว แต่มันดันน่ารักในสายตาเขา เป่ยเปียนใช้มือข้างที่ว่างยกขาเยว่ซือขึ้นพาดบ่า ขยับเข้าออกอย่างรุนแรง คิ้วเรียวสวยขมวดขึ้นทันที เป่ยเปียนขยับสะโพกแรงๆ ไปโดนจุดกระสันในร่างกายของเยว่ซือ ร้องครางด้วยปากสั่นๆน้ำลายไหลย้อยมาที่มุมปากเป็นภาพที่ชวนให้มองแล้วรู้สึกถึงความอิโรติก

“อืมมม คุณรัดผมแน่นมากเลยคุณเยว่”

“ซี๊ดดด...อ๊ะ หุบปาก นายเดี๋ยวนี้ อื้ออ”เสียววาบไปทั่วร่างกายผสมปนเปไปกับความเจ็บปวด เยว่ซือกระตุกตัวตอนที่ถูกกระแทกเข้ามาอย่างรุนแรง กลางกายปวดหนึบจนอยากจะส่งมือตัวเองไปช่วยรูดรั้ง

“ผมขอปล่อยข้างในนะ”

“อย่าไม่เอา”ร่างกายโยกคลอนไปตามแรงกระแทก มือที่ถูกเข็มขัดมัดเป็นแผลถลอดจากการเสียดสี แรงตอดรัดบีบกระชับจนเป่ยเปียนแทบจะไปถึงฝั่งฝัน จังหวะที่หยาบโลนให้ความรู้สึกถึงความดิบเถื่อนในตัวของเป่ยเปียน สะโพกแกร่งซอยเข้าออกไม่สนใจคนที่ร้องครางจะเป็นจะตาย เป่ยเปียนหยัดตัวเข้าไปซ้ำๆจนฉีดน้ำรักเข้าฝังลึกในโพรงร้อน

“อึ่กก ฉันฆ่านายแน่”

“ก่อนคุณจะฆ่าผม ผมขออีกรอบแล้วกัน”

“ไม่ ออกไป!”